XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

LINO, ERRETRATISTA ta IJITOA.

IJITOA: Zu... zu... (atetik deika).

ERRE.: Aurrera... (¡Au dek ichura ona!).

IJITOA: Aizu...¿emen al da ze ori?.

ERRE.: Ez da itzik ere.

¿Zer esan nai dezu?.

IJITOA: Egiten diran zereko ze oiena emen al dan.

ERRE.: ¡A! Erretratoak esan naiko dezu.

IJITOA: Ori da.

Merke egingo dirazu ¿e?.

ERRE.: Bai gizona, bai.

IJITOA: Oso beartsua naiz ta....

ERRE.: Jarri zaite pixka batean.

IJITOA: Ez daukat astirik egoteko.

Berealaxe nai nuke.

ERRE.: ¡Auxen dek pazientzia...! Bereala ezin liteke.

IJITOA: ¿Ezetz? Orduan, egindako orietako bat eramango det.

ERRE.: ¿Baña zer diozu, gizona? ¿Beste baten erretratoa nola emango dizut ba?.

IJITOA: ¿Zer ajola dio? Bat aukeratzera noa.

ERRE. (Zoroa baño areago dea au).

Baña gizona, ¿zure erretratoa ala besterena bear dezu zuk?.

IJITOA: Nerea.

ERRE.: Ta oiek beste batzuenak dirala ¿ez al dezu ikusten?.

IJITOA: ¿Bai? Nerea aukeratzera noa orduan.

ERRE.: (Gizon onek zoratuko nau).

Gizona, ez zazula orren beste astakeri esan....

IJITOA: Aizu: nik ez det gero astakeririk esaten, e, ta kontu, bestela makilla onekin burua ausiko dizut.